Sosyoteknik sistemler (STS), örgütsel yapıların sosyal ve teknik yönlerinin birbiriyle ilişkisini vurgulayan bir kavramdır. İşyeri ortamlarının incelenmesinden kaynaklanan STS teorisi, bir kuruluşun optimal performansının hem sosyal sistemlerinin (işgücü dinamikleri ve kültürü gibi) hem de teknik sistemlerinin (araçlar, süreçler ve teknoloji gibi) ortak optimizasyonundan kaynaklandığını öne sürer. Bu yaklaşım, çalışanların refahını ve teknolojik sistemlerin verimliliğini artıran iş sistemlerinin tasarlanmasını savunur, her iki unsurun da birbirini desteklediği, iş tatmini, üretkenliği ve genel organizasyonel etkinliği artıran ortamlar yaratmayı amaçlar.