Ringelmann Etkisi, grubun büyüklüğü arttıkça bir grubun bireysel üyelerinin daha az üretken hale geldiği bir olgudur. Bu etki ilk olarak Fransız bir tarım mühendisi olan Max Ringelmann tarafından tanımlandı ve bir ip ne kadar çok insan çekerse, her bireyin o kadar az çaba sarf ettiğini fark etti. Verimlilikteki bu azalma genellikle motivasyon kaybı, koordinasyon sorunları ve sorumluluğun grup üyeleri arasında yayılması gibi faktörlere atfedilir. Gruplar büyüdükçe, bireysel katkıları izlemek daha zor hale gelir ve bu da bireylerin girdilerinin daha az fark edilir veya önemli olduğuna inandıkları için daha az çaba sarf ettikleri sosyal kaygılara yol açar. Ringelmann Etkisini ele almak, hesap verebilirliği geliştirmeyi, iletişimi geliştirmeyi ve tüm üyelerin katılımını ve katkılarının tanınmasını sağlamayı içerir.